สามร้อยห้าสิบสี่

การ์ดใบนั้นพับมาอย่างเบี้ยวๆ ขอบกระดาษก็ไม่เรียบเสมอกันเพราะนิ้วเล็กๆ ที่กำกรรไกรแน่นเกินไป แต่เซซิเลียกลับถือมันไว้ราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า

ฉันสังเกตเห็นมันทันทีที่ลูกวิ่งเล่นเข้ามาในครัวหลังเลิกเรียน กระเป๋าเป้ใบเล็กกระเด้งกระดอนอยู่บนหลัง กลิ่นสีเทมเพอร่าจางๆ ติดตัวมาด้วย หนูน้อยหยุดยืนอยู่หน้าฌอง-...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ